Overstapper

Via gaslicht.com heb ik eens gekeken of het niet goedkoper kan. En wat blijkt: ik betaal teveel! Ik kan wel 314 euro per jaar besparen op mijn energierekening (zonder gepiel met truien aan of jacht op kieren, wat dat betreft wat zat Bea er eerste kerstdag luchtig bij, als ze zo begaan is met Moeder Aarde dan had ze wel een dikke trui en sjaal om kunnen doen.)
Enfin, door over te stappen op de NEM, met name zijn product Stroom en Gas Vast Korting, als tweede stond Greenchoice maar dat komt mijn huis niet in, groene stroom en gas. Pas op de vierde plek stond een normale leverancier Eneco. En die Johan Derksen is zo sympathiek dat speelde ook mee, dat ik overstag ging. Alleen de kleine lettertjes nog even lezen en dan: rap aanmelden!

Voorwaarde is dat u tijdig en via automatische incasso betaalt, zowel stroom als gas van ons afneemt en u uw energiecontract niet voortijdig beëindigt.

Dan ga je twijfelen, dat gaat nog weleens mis bij mij door onvoldoende saldo. Het volgende zinnetje in de voorwaarden,

Bij de vaststelling van de VKK is de administratie van NLEnergie (NEM) leidend en hierover kan ook niet worden gecorrespondeerd,

deed voor mij definitief de deur dicht. Niet doen! Even kijken op wat fora leerde dat inderdaad veel mensen klagen over het mislopen van de vaste klanten korting.

Kortom de NEM is alleen maar de goedkoopste energieleverancier omdat ze de hoogste korting geven. Zonder die korting zijn ze per kWh en m3 zelfs duurder dan Eneco, Essent en Nuon.

Er is de NEM dus wel iets aan gelegen om er voor te zorgen dat die korting niet altijd uitbetaald wordt. Als die korting 100% zeker is, dan bestond NEM allang niet meer, en zat die Derksen ook niet avond aan avond schichtig te loeren naar autocue teksten, die hij door een slecht geweten maar niet overtuigend uit zijn mond kan krijgen.

Stel dat u die korting wel krijgt na een jaar, dan moet u wel meteen weer overstappen, want na het eerste jaar betaalt u dus te veel.
U kunt ook een driejarig of zelfs vijfjarig contract nemen bij de NEM. Dan krijgt u ook weer aan het eind van elk jaar korting, maar weer alleen als alle automatische incasso's dat jaar goed verliepen. Een keer een hapering en u loopt de korting mis en dat niet alleen:

Tevens is NLEnergie dan gerechtigd de VKK voor de daaropvolgende jaren eveneens te laten vervallen.

Als u pech heeft kan overstappen naar de NEM dus behoorlijk duur uitpakken.

Waar ik en velen met mij eigenlijk naar op zoek zijn is de energieleverancier met het laagste tarief per kWh en m3 en de hoogste korting, zonder vervelende voorwaarden. Veel meer dan een tabel met die gegevens per leverancier hebben we niet nodig. Maar het is er niet, of het is onvindbaar, op al die vergelijkingssites. Misschien ga ik dat tabeltje zelf wel op internet zetten. Maar ik wil nog meer dit jaar. Nou misschien als er aangedrongen wordt, begin ik er aan.

Jane Austen moest wel schrijven

Van Jane Austen is een portret opgedoken. Met behulp van de portretten van haar 3 broers, kan vastgesteld worden dat de neus klopt. En achterop staat Miss Jane Austin.
Het aantal beeltenissen van Austen staat nu op drie. Een kan zo afgeschreven worden omdat die na haar dood gemaakt is. De twee die overblijven zijn tijdens haar leven gemaakt. De nieuwe in 1815 en de al bekende in 1810. Deze lijken echter niet op elkaar. Afgezien van die neus.
De tekening uit 1810 is door haar zus Cassandra gemaakt; Jane kijkt daar zeer boos op. Omdat ze wist dat die vervelende zus haar karikaturaal zou weergeven of omdat Jane wel wat beters te doen had dan te poseren voor haar teken talentloze zuster?

In ieder geval zag ze er op dat eerste portret nog levendig uit, op de nieuwste voorstelling ziet ze eruit als een vrome ziel die rollend met haar ogen een mystieke ervaring mee maakt, dan wel iemand die op sterven na dood is en nog even haar testament schrijft.

De ontdekker van het nieuwe portret is Jane Austen kenner Paula Byrne. Haar man (Shakespeare kenner) had het portret gekocht als verjaardagscadeau voor zijn vrouw op de Bonhams veiling The Roy Davids Collection, Part II, op 29 maart 2011, voor 2160 pond, wat me niet duur lijkt.

Roy Davids verzamelde portretten en manuscripten van schrijvers. Eigenlijk heeft hij het portret ontdekt, maar hij had zoveel troep in zijn huis dat het hem ontgaan is misschien. Voor hij het in handen kreeg, of terwijl het in zijn bezit was, kreeg een Amerikaanse Austen kenner er lucht van. Zij, Deirdre Le Faye, beschreef het portret in 2007 in de Jane Austen Society Report. Zij komt tot de conclusie dat het portret op zijn vroegst in 1818 gemaakt kan zijn. Een jaar na de dood van Austen; het portret is dus fantasie.
Op grond van de kleding komt Byrne op ongeveer 1815, d.w.z. toen Austen nog leefde; derhalve dus niks imaginair, maar levensecht. De twee Austen kenners zijn het natuurlijk niet met elkaar eens.

Waarom stellen ontdekkingen toch altijd zo weinig voor als je er dieper op in gaat. Nee, hoe ik er uit zie gaat u niks aan.

Naar Oessem en Terug

Op het onderzoeksinstituut waar ik ooit werkte was rapporten schrijven helemaal niet nodig. Ook zonder dat monnikenwerk kwam je wel hogerop. Ja, dat wist ik ook wel, in het management zaten er genoeg die nog nooit een rapport afgerond hadden. Of als het wel het geval was, had een ander het meeste werk gedaan. Ouwehoeren daar draaide het weer om. Omdat ik die kunst niet beheerste, vluchtte ik naar het schrijven van opvallende rapporten. Zo kon ik de neergang van mijn carriere nog lange tijd uitstellen. Vele rapporten maakte ik, steevast met opzienbarende conclusies en aanbevelingen. Die ik stilzwijgend op de bureaus van mijn collega’s legde.

Maar meer en meer kwam er gezeur van dat dat niet de bedoeling was. Dat ik moest uitdragen wat ik bedacht en opgeschreven had. Konden ze niet lezen dan? Was het te moeilijk voor ze? Bij elke beoordelingsgesprek kwam het terug en telkens had ik geen idee wat er nou van me verlangd werd.

Kortom ik belandde op een zijspoor. Alleen door veelvuldig mijn kennis en gedachten mondeling te delen met mijn teamleden kon ik daar weg komen. Praten dus met mijn collega’s; maar dat zat er niet in en daarbij vond ik het grote onzin. Eerst nadenken, dan op papier zetten en laten lezen, dat scheelde veel missers en slap geouwehoer in mijn ogen.

Op een gegeven moment wist ik dus dat mijn dagen daar geteld waren. Ik bleef echter stug doorschrijven; daar kregen ze me niet vanaf. Maar nu over iets dat echt belangrijk was. Zo ontstond mijn roman Naar Oessem en Terug; over hoe een fictieve chemicus/nerd zich in een bèta-onderzoeksinstituut, staande probeert te houden. Wat hem niet lukt. Om aan te geven dat er iets goed fout zit in Nederland qua onderzoek, en dat niet alleen.

Luie koninklijke donders

RTL Nieuws kwam gisteren weer eens met een onthulling. Dat zijn nog eens journalisten daar, die spitten tenminste. Ze zoeken net zo lang tot ze het weten; gevaarlijkste kruising van Nederland, strafbladen van Kamerleden, declaratiegedrag top overheid, jeugdbendes al jaren vrijspel. Als er wat mis is dan vinden ze het, bij RTL Nieuws heeft niemand een diploma journalistiek van Hogeschool Windesheim.

De laatste openbaring van RTL Nieuws betreft het aantal publieke activiteiten van het Koninklijk huis: Maxi, Alex en Bea (1938) gingen in 2011 respectievelijk 101, 75 en 65 keer op pad.

Jammer is dat RTL Nieuws zelf niet door heeft dat ze met schokkende cijfers komen. Waarom spitten ze nu niet door? Goed ze maken nog een vergelijking met België, en dan komt ons Koninklijk huis (afgezien van Bea) er nog enigszins goed van af. Waar ze naar hadden moeten kijken, was naar de activiteiten van de leden van het Britse koningshuis. Maar die getallen liggen niet voor het oprapen, dat geef ik toe. Daarom zal ik ze hier maar even geven: koningin Elizabeth II (geboren in 1926) had in 2010 387 publieke activiteiten in GB en 57 overzee
De Hertog van Edinburg (1921) had 308 officiële ontmoetingen. Prins Charles had maar liefst 639 officiële activiteiten waarvan 73 overzee. Kijk zo kan het ook.

“Samenbinden, vertegenwoordigen en aanmoedigen. Het zijn begrippen die wezenlijk zijn voor de rol die ons Staatshoofd in en voor Nederland vervult. Hare Majesteit de Koningin geeft, samen met de leden van het Koninklijk Huis, inhoud aan die rol tijdens honderden bezoeken en ontvangsten. Altijd staan daarin de mens en de inhoud centraal.”

Nee, zo begint niet de aanstaande Kersttoespraak van de koningin, maar het jaarverslag 2010 van het Koninklijk Huis. Hebt u haar weleens gezien, vorig jaar? Waarom moedigt ze mij niet eens aan, ik kan wel wat aansporing gebruiken.

Overigens had RTL Nieuws, als ze dieper op de materie in waren gegaan, dat zelfde jaarverslag van 2010 er bij gepakt hadden,kunnen constateren dat Beatrix aan het afbouwen is; in 2010 ging ze nog 107 keer op pad. Gaat ze er in 2012 mee stoppen? Van mij mogen ze er dan allemaal mee stoppen.

Verder valt er in dat jaarverslag te lezen dat veel van de activiteiten die Alex uitvoert betrekking hebben op voetbal, skiën, Olympische Spelen en Heineken. Dat gaat dus weer een druk jaar worden voor hem in 2012.

Overigens denk ik dat het wel meevalt met het aantal bezoekjes dat Beatrix jaarlijks aflegt. Dat ze achter de schermen van hot naar her vliegt. Om er voor te zorgen dat de beerput rond haar vader dicht blijft, dat mensen die haar kwaad aandoen (damschreeuwer, waxine lichthouder-gooier) gek verklaard worden, de beerput rond de vader van Maxima nog dichter blijft, zorgen dat Donner de rechterhand werd van Alexander, zorgen dat Wilders werd vervolgd en daarnaast moet ze nog prinses Irene in toom houden.

Zonder u zou het me niet lukken

Om dit jaar nog te redden, moet er een wonder gebeuren. Het kan in de boeken als zijnde verloren eigenlijk. Als ten Have zijn nek breekt, dat maakt nog wat goed. Je probeert je een ongeluk heel het jaar, maar niets slaat aan. Zoals; gedichtje opgestuurd naar de Turing Nationale Gedichten wedstrijd,: komt niet over de eerste horde. Wat is er mis?

Nachtrust
Het is niet pluis in uw slaapkamer
In het holste donker wordt het wakker
En komt bij u kijken, of er wat te knagen valt
Let daarom op uw handen,
leg ze niet in de open lucht
laat ze bedekt heel de nacht
Houdt ze lekker warm, dicht bij uw lijf gebald
Voor mijn part nog wat lager
Want anders zijn ze onvermijdelijk
Voor de knuistenknager

Kun ze daar niet lezen ofzo? Of sta ik op een zwarte lijst? Waarom houdt Turing Foudation zich met gedichten bezig eigenlijk? En ook nog eens met irritante negertjes in Rimboestanie?

Misschien had ik deze moeten inzenden:

In de RK kerk te Blauhus
op een vergeten dag tegen Kerst
doolde ik uren op zoek naar Hem
bad ik tot Maria maar kreeg geen teken
verscheen geen koster met een antwoord.

In het boekje bij de uitgang
heb ik het toen maar neergeschreven
tussen het gezever: Waar zat Reve?

Nog meer eikels

Hoedt u voor burgemeesters in het openbaar; als ze met ketting en al te voorschijn komen weet je dat er iets goed mis is. Beginnen ze te stamelen dat de stad diep geschokt is, het onwerkelijk is en niet past in zijn stad: tel dan je familieleden, grote kans dat er een ontbreekt. Maar zijn schuld is het dan niet; omdat het uiteraard niet te voorkomen was, en wees gerust het zal niet nogmaals voorvallen want het was een incident. De dader was een gek, geen terrorist.

Als je de burgemeester niet te spreken kunt krijgen; rijdt een Suzuki Swift total loss, schiet een kassière dood, laat je garage met zwaar vuurwerk ontploffen of steek de kerstversiering in een café aan en wacht met een camera in de buurt. Ga geen homo’s pesten want dat is niet erg genoeg.

Burgemeesters ten tijde van rampspoed stijgt van alles naar de kop. Ten eerste dat burgers op hun woorden zitten te wachten; meestal hebben die geen idee wie die knakker is. Verder vinden ze dat het voorval van nationaal belang is. Bas Eenhoorn vond meteen dat Tristan’s actie een drama was voor heel Nederland.

Hij is er nog steeds trots op dat door zijn optreden de rust weerkeerde in zijn stad. Opdat zijn heroïsche daden niet verloren gaan, heeft hij zijn finest hour beschreven in het boek Drie minuten... , waardoor hij nog eens een rondje langs alle camera’s kon maken.
Waarom verbaast het me niet dat deze gesjeesde voorzitter van de VVD lid was van een van de ergste Studenten Corps Verenigingen van Nederland: Vindicat. Dat komt echt vaak voor; iemand die alles doet om in de media te komen, blijkt lid te zijn geweest van een Corps, let er maar op. Uiteraard staat hij op de voorkant en de achterflap-tekst past ook heel goed bij een ex-koorbal:

Het boek Drie minuten… is het persoonlijke relaas van burgemeester Bas Eenhoorn over wat er die donkere zaterdag in april gebeurde en wat zich afspeelde in de dagen die daarop volgden. De rode draad is open en meelevende communicatie. De manier waarop Bas Eenhoorn en zijn collega’s van de gemeente, politie, hulpverleners en het Openbaar Ministerie die crisis opvingen, dwong alom respect af. Kennis en ervaring speelden een belangrijke rol bij hoe de autoriteiten tijdens die dagen handelden.

Hij steekt trouwens niet alles in zijn eigen zak: De auteursopbrengst van de verkoop van Drie minuten… is gedeeltelijk bestemd voor een herdenkingsmonument in Alphen aan den Rijn.

De ten Have clan

Ten have kan een ding heel goed en heeft daar zijn brood van gemaakt. Om de tuin leiden. Zijn succes als oplichter is gestoeld op drie pijlers. Ten eerste heeft hij er voor gezorgd dat hij maar liefst prof.dr. mr. is. Iemand met zoveel titels vertrouw je op zijn woord. Ten tweede heeft hij zo’n indrukwekkende kop gecreëerd dat je hem niet meer tegen durft te spreken. En als laatste zorgt hij er goed voor dat hij met die kop niet tegen de lamp loopt. Hij opereert niet als onbekwame loodgieter of geenticketsverkoper, maar op een gebied dat nog niet als strafbaar wordt betiteld. De veranderkunde.

Zijn bedrijf TEN HAVE Change Management, ‘is een toonzettend en toonaangevend organisatieadviesbureau’; “Als ‘regisseur van de verandering’ helpen wij onze opdrachtgever op basis van een zorgvuldige diagnose bij het ontwerpen van en begeleiding bij de verandering, die leidt tot het gewenste resultaat.” Dan is het interessant om te vernemen welke bedrijven ze allemaal veranderd hebben, maar er is geen lijstje te vinden van tevreden klanten. Wel dat ze gelieerd zijn aan de Nederlandse Hockey bond die ze “ondersteunen in hun weg naar verdere professionalisering.” Ik zou zeggen neem alleen hockeyster aan die een normale voornaam hebben; geen Eveliesjes of Ankeloesen, dat scheelt al heel wat.

Als zijnde hoogleraar Veranderkunde aan de VU schnabbelt hij nog bij door het geven van verandercursussen a 22000 euro. Verwacht er niet te veel van overigens; in de cursus wordt uitgelegd dat 70% van de veranderpogingen mislukt.

Het kan trouwens niet anders of het zit in de familie ten Have, dat oplichten; broer Wouter werkt eveneens bij THCM, is ook gepromoveerd en heeft net zo’n kop. Maar daarmee wil ik niet zeggen dat die hele familie niet te vertrouwen is. Het kan natuurlijk ook zijn dat ze het ergens opgepikt hebben. En daarbij misschien hebben ze het wel helemaal niet meer door dat ze oplichten; dat ze in hun eigen onzin zijn gaan geloven. Overigens het proefschrift van Wouter kon ik wel integraal vinden, maar van zijn broer niet. Waarmee ik eveneens niets wil zeggen.

‘Veranderkracht: integraal kijken naar en werken aan verandering’ is een van fundamenten waarop hun magie rust. Je kunt het je niet voorstellen, maar daarmee lukt het ze om directeuren van bedrijven die in de shit zitten, over de streep te trekken. In plaats van incompetente managers er uit te trappen, gaan ze in zee met de gladgeschoren/pratende ten Havetjes: “Wij weten wel hoe u uw bedrijf weer op de rails krijgt.” Terwijl die gladjakkers nog nooit een bedrijf geleid hebben. Een echt bedrijf, dat iets anders maakt dan gebakken lucht. En niet alleen directeuren tuinen er in, ook joden (Ajax). Zijn die niet zo slim meer tegenwoordig? Staat Cohen niet meer op zich zelf?

Waar doe ik het voor

Baby’s in onze contreien hebben een zorgeloos leven; alles dat op hun pad komt is goed. Omdat ze de grootste schat van de ouders zijn, na de auto en de plasma-tv, worden ze behoed voor pijn en leed. De hapjes die als vliegtuigen de pruttelmondjes in vliegen, zijn niet te warm. De luiers worden geen schuurpapier en de shampoo lost de oogjes niet op. Zelfs de reuze koppen die dichtbij komen en onzin uitslaan, zijn geen gevaar. En als de vader het hoofdje tegen de muur wil slaan omdat dat ding blijft huilen, houdt de moeder hem tegen. Of anders pakt ze snel een dons kussentje.

Maar op een gegeven moment gaat het vertroetelen van een oogappeltje vervelen. Op Marktplaats zetten lijkt mij dan een hele goeie optie, maar dat mag niet. In plaats wordt het kind buiten de deur gezet, het mag steeds vaker ergens anders gaan spelen. Met als smoes dat het goed is voor zijn ontwikkeling wordt het tere wicht beroerd door vreemden. Als het mee valt is het een schoonmoeder, die zich weer jong voelt. Als het pech heeft laten de op carrière beluste ouders het in handen vallen van een mannelijke kinderoppasser, die toch heel goed met kindjes overweg kan.
Hoedanook er komt een moment in elk leven dat je door krijgt dat je niet alles meer dat op je pad komt kunt vertrouwen. De fraterschool ben ik vreemd genoeg als engelachtig jongetje zonder problemen door gekomen. Maar toen moest ik opeens van godweetwie leren zwemmen. Toen een dikke vrouw op witte klompen op mij afkwam dacht ik eerst ik krijg vast een Mars of zo van haar, daar heeft ze haar zakken vol mee. Voor ik het wist slingerde ze me in koud chloorwater. Schoolzwemmen, ik heb er geen diploma’s aan overgehouden. Steeds meer op mijn hoede zijn, sindsdien was het gevolg. Durf mijn huis bijna niet uit. Ze hebben het allemaal op me gemunt, mijn mobieltje, mijn stem, mijn geld, mijn energieverbruik, mijn ecologische voetafdruk, mijn kijkgedrag, mijn knutselen aan vuurwerkbommen, mijn achterstallig onderhoud en overhangende takken. Het enige dat de buitenwereld een zorg zal zijn, is gvd mijn geschrijf!

Betrokkenheid

Of ik wel van mensen hou, wel betrokken ben zeg maar. Ik zie nooit een mens dus je kan je dat afvragen. Allereerst is het niet waar. Ze passeren hier voor mijn raam voortdurend, net zo als wolken en regendruppels. Goddank loopt iedereen me voorbij, en godverdomme ook de postbode. Toch ben ik voortdurend met ze bezig, mensen. U leest dit toch nu, voor u heb ik dit geschreven. Geen idee wie u bent, maar het kostte heel veel moeite u te bereiken. Allemachtig wat zijn lezers tegenwoordig veeleisend. En vergeet niet; als u reageert dan reageer ik terug.

Bij schrijven blijft het niet, qua interactie met mensen. Nou, om maar wat te noemen, de sjofel geklede trien die met een zwerversblaadje bij mijn supermarkt staat, scheld ik steeds weer uit dat ze aan het werk moet. Ok dat was voor de kredietcrisis. Nu moet ze gewoon oprotten, naar der eigen land. Dat doe ik voor haar bestwil, Nederland zal heel rap veranderen in een xenofoob land zonder uitkeringen. Met dank aan de Berbers en Zuid-Europa. Nu brengt ze het er nog zonder kleerscheuren vanaf; haar gebedel levert zelfs nog wat op. Er zijn nog voldoende malloten die haar zielig vinden en de vijftig cent uit de boodschappen kar in haar verkleumde knuist drukken. Het zal niet lang duren of ze wordt weg gejaagd, misschien zelfs in elkaar geslagen, daarom schreeuw ik elke keer naar haar, niet dat ze het verstaat.

Ziet u, ik bedoel het heel goed met mensen. Fietsers op de stoep, wijs ik er ook op dat de tolerantie van de voetgangers zijn grenzen heeft bereikt, dus dat daar de rijweg is, scooters met mocro’s erop spreek ik nog niet aan niet. Ja, dat is een hiaat in mijn menselijkheid, ik geef het toe

CO2 is OK

Door de ecofascisten heb ik geen leven meer. Als ik normaal wil douchen, moet ik eerst de watervolume knop door de eco barrière heen drukken. Als ik het warm willen hebben, moet ik uren pielen bij de CV om dat ding uit de ecostand te krijgen. Drogen van kleren duurt veel te lang vanwege die zelfde waanzin. Mijn vaatwasser krijgt dingen niet schoon omdat iemand weer een energiezuinig stand er ingebakken heeft. In hotelkamers word ik gek van de bordjes die zeggen dat ik iets moet doen met mijn gebruikte handdoeken. Maar wat? Laten hangen of op de grond, vroeger hoefde ik er niet over na te denken. O, dat is om water te besparen, nou gewoon geld besparen voor het hotel natuurlijk.

Energie besparen was vroeger een keuze, dat is vet voorbij. Een nieuwe inquisitie jaagt op alles dat nog teveel energie verbruikt. Tot nu toe beperkte die zich tot de apparaten; of er kwam barrière knop op (op een stand die verre van comfortabel gebruik garandeert), of als dat niet kon werd het hele ding verbannen; zoals gloeilampen. gloeilampen). Het wachten is dat er jacht gemaakt gaat worden op mensen zoals ik, die nog steeds energie verspillen (omdat dat gelul over het toenemend broeikast effect op aarde een sprookje is, en ik toch geld zat heb). Dat ik een energie label op mijn kop krijg ingebrand van F- - -. Daar zou ik dan bijzonder trots mee rond lopen, overigens.

Het ergste wat ik mij als energieliefhebber kan in denken is dat mijn straat terecht komt in een Klimaatstraatfeest. Een straat die Hard zijn best gaat doen om een zo klimaatbewust mogelijke straat te zijn. Ik heb toch al niks met mijn buren, maar dan kunnen er ongelukken gaan gebeuren, als ze bij me langs komen van wij hebben ons aangemeld en jij doet ook mee. Dat die zich met mij gaan bemoeien dat mijn raam dicht moet hartje winter, of dat mijn auto te groot is voor mij alleen. Dan zou ik hun feestje wel eens kunnen gaan verstoren door zomaar hun driedubbele glazen ramen aan diggelen te schieten.

Ik ben er niet mee opgegroeid, mijn jeugd was zorgeloos, dat is het verschil, en dat snappen die ecofascisten ook dus wordt de hedendaagse kinderziel gemasseerd tot het niet beter weet dat de aarde nog in zijn leventje zal vergaan, tenzij hij zo min mogelijk energie gaat verbruiken. Dat hij maar beter dood kan zijn, eigenlijk.

Nieuwste propaganda wapen in deze is een Groene Sint met Groene Pieten. Gisteren zijn ze gesignaleerd in de Lelie(klimaat)straat te Goes, om de strijd van de bewoners tegen het vergaan van de aarde te ondersteunen, deelden ze daar eco-kadootjes uit. Afvalligen werden in een zak van gerecyclede kleding naar een ver duurzaam land gebracht, en al daar uiteraard klimaat en CO2 neutraal verwerkt in een biomassa centrale.

Wat dit land nodig heeft

Het Beste idee van Nederland (SBS6) was jarenlang prima te harden, tot een idioot het nodig vond om aan de formule te gaan sleutelen. Beau Van Erven toevoegen was op zich dan nog een verbetering, maar dat dat werd volledig en meer dan dat teniet gedaan door het niet meer in beeld brengen van de vele meestal flut-ideeën uit de voorrondes die het niet haalden. Bij Idols haal je de voor-audities er toch ook niet uit, of Holland Got Talent; dan is er geen lol meer aan.

Daarnaast mocht mevrouw Hoes ook nog als expert plaats nemen in de jury. Ik vond Anthonie Kamerling altijd onsympathiek en egoïstisch (waarom maakte hij toch een eind aan zijn leven?), maar door het optreden van zijn weduwe kreeg ik zomaar medelijden met hem. Duidelijk werd dat zijn leven geen lolletje moet zijn geweest.

Er was niks meer om je als kijker druk over te maken, behalve dan dat het programma totaal verkloot was. Alle achterlijke, tegen het geniale aanliggende ideeën hadden ze eruit gefilterd! En ook nog een achterlijke in de jury gezet! Het kwam gewoon niet; iets zinnigs uit haar mond, of een idee dat je bij blijft. Om maar wat te noemen uit vorige seizoenen; een oplossing voor files door als het een kant op druk is en de andere niet, het aantal rijstroken met een bewegend vangrail aan te passen. Een bekend slaap probleem; dat op je zij die vervelende arm altijd in de weg ligt. Oplossing; een matras met een gat erin, waar je dat ding in stak. Ook de frustraties van afgewezen uitvinders kwamen niet in beeld. Dat ze met hun uitvinding gingen gooien. Wat niet uitmaakte want hij deed het toch al niet.

De lol eruit gehaald, en dat niet alleen; ook de betere ideeën om de simpele reden dat de sponsor (AH) geld moet kunnen verdienen aan dat ‘Beste’ idee. De uitvinding moet in de non-food schappen passen en er ook weer uitvliegen. Nog niet alle deelnemers wisten dat ondertussen, want er kwamen nu toch weer sukkels voorbij met bijvoorbeeld een achterlijk grote multifunctionele tas en een autobanden lichter of zoiets.

Het winnende veiligheidsbroodtrommeltje kwam voor AH dus niet zomaar uit de hemel vallen. Wat mij betreft had de 12 jarige uitvinder een paar draaien om zijn oren moeten krijgen, wat een onzinnig idee! En waarom glipte hij er door? Er werd toch meermalen duidelijk gesteld dat het al eeuwen terug gepatenteerd was. Omdat hij zo stoer was met zijn petje (woorden Isa) of is hij als een gek gepromoot door zijn vader, die een reclame bureau heeft? En laten we wel wezen dat joch zijn Lunch Locker (een broodtrommel met elastieken om het deksel gewikkeld die de boterhammen in de box op hun plaats houden.) is toch verre van de oplossing voor alle problemen in dit land? Ik weet wel wat beters. Laten we beginnen met alle moskeeën te sluiten in dit land.

38,7%

38,7 is een bijzonder getal, cijferfetisten kunnen er uren mee voort. Het is namelijk een hels karwei om de complementaire radiant die er in de derde macht bij past te vinden. Van zulke getallen zijn maar een paar bekend; “We moeten degenen dankbaar zijn, door wiens toedoen dit getal in de openbaarheid kwam.”

Het is niet alleen numeriek uitzonderlijk. Bij dit getal vinden we in The Book of Percentages, om maar wat te noemen: aandeel chocolade in Swiss Premium Succhard, hoeveel water minimaal in cement toepasbaar op 200 of meer meters hoogte, percentage ouders dat hun zoontje tussen 3 en 12 jaar corrigerend slaat, in 2008, te Londen, in blanke wijken.

Daarnaast brengt het getal ons terug naar 13 juli 1939 om precies te zijn in Oostdonkveer, waar het toen dus zo bloedheet was. En laten we niet vergeten, de Solex reed met 1 litertje precies dat aantal kilometers, als het niet waaide. Uw hedendaagse scooter komt niet verder dan 20 kilometers, tenminste als hij niet gejat is. Verder is het het aantal keren dat een Mocro gemiddeld per dag op de grond spuugt. Tevens correspondeert het met het aantal mongelen petjes van Ali Beh.

Minister Donner ziet in het getal evenwel niets bijzonders: “Als 38,7% van de Marokkaanse mannen tussen de 12 en 24 jaar in de zogenaamde Marokkanen-gemeente het nodig vinden om geregeld met de politie in aanraking te komen, is dat hun zaak. Gebruikmakend van het Risbo-onderzoek kan ik slechts constateren dat dit het geval is en hoogstwaarschijnlijk, maar dat moet verder onderzoek nog uitwijzen, voortkomt uit schooluitval en werkloosheid. Overigens is het bijbehorende percentage Antillianen interessanter”

Een en ander naar aanleiding van het uitkomen van de rapportages Marokkaanse Nederlanders 2011 en Antilliaanse Nederlanders 2011 op 26 oktober jongstleden. Daarin wordt de mythe dat mocro meisjes het zo goed doen trouwenns ook om zeep geholpen.

Bekentenissen

Er zijn bekende Nederlanders van wie je geen idee hebt. Hoe ze staan ten aanzien van hedendaagse sociale problemen. (Wat mij betreft: religies zijn achterlijk, en luie donders moeten, liefst in hun eigen land, aan het werk.) Ze hebben het er nooit over. Of ze zijn te stom voor een mening (u kunt zelf wel wat namen bedenken). Of ze zwijgen er wijselijk over, of het kan mij geen moer schelen wat ze vinden, want ik kan ze niet uitstaan (Maxima, C. van Houten, Hillebrandt, Wesselink, Linda, Yolanthe).

Het gaat me hier even om de sympathieke variant van de bekende Nederlander, daar zijn er niet meer zo veel meer van. Die echt goed zijn in iets en toch bescheiden zijn gebleven. Zingen in bomvolle stadions, schitteren in films, of schrijven hele kasten vol, en houden zich daarnaast wat heikele onderwerpen betreft op de vlakte. Midas Dekker bijvoorbeeld praat en schrijft enkel over beestjes. Zijn hele leven al. Van wie ik op zich wel zou willen weten wat hij vindt, maar toch liever niet, omdat de kans bestaat dat ik hem dan niet meer sympathiek vind.

De uiterst sympathieke (ok iets minder bekende) Govert Schilling, deelde mij ongevraagd mede hoe hij er in staat, aan heel Nederland wat dat betreft. Begint opeens een actie Wij willen dit niet meer, waarmee hij mensen wil verenigen die een open en tolerant land willen. Nou, je doet maar Govert, maar nu wil ik jouw praatjes en boekies niet meer. Ik kan nu echt niet meer onbevangen naar je luisteren.

Hoe is hij toch van het rechte pad afgeraakt; of wilde hij enkel een grotere aanhang? Ik denk dat hij dan op het verkeerde paard heeft gewed. Hoedanook door Goverts openbaring ben ik nu op mij hoede. Er gaan er nog meer komen, sympathieke bekende Nederlanders, die het opeens nodig vinden zich te gaan roeren in het maatschappelijke debat. Dat ze opeens zomaar zonder enige aanwijzing uit de kast komen met gelul van dat alle moslims lief zijn en zich mogen verenigen in Nederland. Blijven er nog sympathieke bekende Nederlanders over; ik zie het somber in.

Kerstfooi

Uit een onderzoek van MarketResponse volgt dat er optimisme heerst onder het Nederlands werkvolk t.a.v. hun aanstaande kerstpakket.

Nou niet bij mij dan. Ik zie het somber in. De kop van mijn arrogante chef zal er wel weer niet in zitten. Zelfs niet een ander lichaamsdeel van hem. Of van die fijne collega, die altijd hogerop slijmt en mij continu zwart maakt. Of anders in cash de bonussen die ik in al die jaren misgelopen ben.

Als je mazzel hebt is hij groot genoeg om je illegale voorraadje in te stoppen, zodat je die ongemerkt naar buiten kunt smokkelen. Je vervangt de goedbedoelde troep door agenda’s, blocnotes, scharen, ongebruikte laptops, luchtverfrissers, handzeepflacons die je in het afgelopen jaar verzameld hebt. Dat is nog een heel gesjouwd, want ik moet met trein en bus. Tussen kerst en nieuw zet je dat dan op Marktplaats. Als ik geen bonus krijg, pak ik het zelf wel. Maar grote kerspakketten zijn uit. Uitkiezen moet je je cadeau nu. Of je kan het equivalent doneren aan een goed doel. Echt niet!

Als je pech hebt overleef je je kerstpakket niet. Dat er weliswaar hele exclusieve delicatessen in zitten, maar die toxicobacterieel vet over de datum zijn. Of je krijgt een smaakvolle standaard met gel-kaars in je huis, die net als je op de wc zit ontploft, zodat je huiskamer uitbrandt.

Het ergst van je kerspakket is de kerstkaart van de directie. Het hele bestuur en corporate ook maar erbij, staat er op. Waarom? Iedereen weet toch hoe lelijk ze zijn? En ook al is er vet verlies gedraaid en moeten er volgend jaar honderden uit; ze glimlachen en toasten: Met veel vertrouwen gaan we volgend jaar werken aan de toekomst van ons bedrijf. We danken je voor je inzet.

Ze kunnen nooit iets normaals bedenken. Misschien dat ik dit jaar maar eens omgekeerd een pakketje naar de directie stuur. Ik heb nog wel leuke dingen in mijn schuurtje. Daar moet wel iets passend uit te brouwen zijn.

Zelfingenomen eikels

Wat ten Have doet met Ajax is niets nieuws. Dagelijks zijn arrogante zakken bezig een bedrijf te slopen. Het verschil is dat er nu een camera op staat. Voor het eerst komt de aftakeling van een bedrijf eens goed in de openbaarheid. Normaal merkt buiten een bedrijf niemand er iets van. Wellicht piept de Ondernemingsraad nog een weerwoordje in een krant, als ze durven. Niet dat het zin heeft; de alleen heersende topmannen herkennen zich er toch niet in.

Het kan elk bedrijf treffen; zelfdestructie. De natuurlijke gang van zaken is dat de gasten die zich zelf heel goed vinden, overlopen van zelfvertrouwen, in de top terecht komen. Medewerkers met een minderwaardigheidscomplex of schuwheid zul je er jammer genoeg niet aan treffen. In het kort; de irritante eikels, beter de narcisten, komen boven drijven, bepalen wat er in een bedrijf gebeurt. Terwijl ze nogal wat vervelende kenmerken hebben. Een zucht naar aandacht, bewondering en status, overmatig optimisme en vol arrogantie en trots. Worden niet gehinderd door zelfkritiek en dulden ook nog eens geen tegenspraak. Afglijden van het bedrijf is dan eigenlijk onvermijdelijk.

Het begint onschuldig met een steeds grotere foto in de jaarverslagen willen. Dan moet de dienstauto maar eens een slag groter. Het salaris mag ook wel wat hoger en omdat ze er recht op hebben moeten er bonussen bij. Het bedrijf behoort natuurlijk bij de top. Als dat niet het geval is worden resultaten mooier voor gesteld dan ze zijn. Het gaat dus prima met het bedrijf en als bewijs daarvan groeit het door overnames, ook al is er geen geld voor. Teleurstellende financiële resultaten zijn het gevolg, maar de status moet intact blijven, dus worden die verhuld door fraude.

Kortom alle leiders hebben de neiging hun bedrijf ten gronde te richten, vanwege hun narcisme. Het lukt ze vaak ook nog omdat werknemers doorgaans geen helden zijn. Wat heel begrijpelijk is, zeker in deze tijden. De Ajax supporters laten zien dat het ook anders kan, maar of het helpt? In het openbaar voor paal zetten, is normaal gesproken heel heilzaam. Ten Have heeft echter waarschijnlijk ook nog eens een bord voor zijn kop. Uit eigen beweging zal hij niet aftreden. Blijft dat de supporters gedaan hebben wat ze konden.

Er is maar een goede oplossing; zorgen dat narcisten geen bestuursfunctie krijgen. Laten we eerlijk zijn ze hebben een afwijking. Mensen met schizofrenie geven we geen wapenvergunning meer, mensen die denken dat ze god zijn laten we niet meer spelen met een bedrijf incluis de werknemers.

Omdat ik heel goed weet wat ik waard ben, vermeld ik hier dat deze gedachte al eerder is geopperd, niet eens zo lang geleden, door mevrouw Reisenbilt in haar proefschrift: ‘CEO Narcisme: Meting en Impact’ waarin ze stelt dat het een goede zaak zou zijn als het meten van narcisme van CEO’s onderdeel wordt van de corporate governance code.

Anorexia

Het kwam weer helemaal boven, toen ik vernam dat afgelopen woensdag Rianne Meijer de moed had haar jarenlange struggle met anorexia in het boek De Ana-files te openbaren. Shit, dacht ik eerst, waarom deed ik dat niet, over mijn ervaringen met anorexia? Te lui en laks natuurlijk weer. Niks nieuws, toen dacht ik: 15 jaar er al last van? Dan moet je toch gewoon dood zijn? Er blijken dus allerlei gradaties te zijn.

Wat ga ik hier dan doen? U niet vertellen wat anorexia nou precies is. Geen idee, maar ik weet wel dat het geen moer te maken heeft met, zoals Meijer ook zegt, het najagen van een schoonheidsideaal. Ik weet wel hoe je er af komt. Althans ik zou dat moeten weten want ik ben er tijden terug alweer van genezen, van die eet-angst. Net op tijd anders had ik het niet overleefd.

Laat ik even terugdenken aan die periode. Was het een haring? Die mij over de drempel trok? Of was het een lieve zuster, die mij de mond wist te openen voor lepeltjes pap. Want ik was opgenomen. Gedwongen in een psychiatrische inrichting gedouwd. Daarom is het wat moeilijk voor me; die periode in mijn leven staat me niet geheel meer bij. Ik was zover afgevallen, dat er nogal wat psychotisme in mij rond waarde. Die onderdrukt moesten worden met psychomedicatie. En daarnaast zou het ook kunnen dat ik met regelmaat platgespoten ben.

Ik heb het me nooit afgevraagd, dit is voor het eerst. Ach, af en toe moet je iemand helpen. Vooral als die er al jaren mee worstelt, dat is onmenselijk. Of niet? Help ik eigenlijk wel, want ik wou dat ik het nog had. Ik voelde me zo lekker relaxed (in de periode voorafgaand aan de psychoses dan). Zou zo weer terug willen. Iemand verlossen van anorexia is eigenlijk misdadig. Of toch weer niet? Want je redt hem van de dood. Maar het heerlijke gevoel dat gepaard gaat met doodgaan is hij dan wel kwijt. In de plaats krijgt hij de pijn van leven.

Als iemand er toch perse van af wil, ik laat het aan hem of haar vooral over. Je moet het zelf weten. Lees het volgende alleen als je dat gelukzalige gevoel wel kunt missen. Ja, ik weet het weer, hoe ik er van afkwam. Anorexia zien als een verslaving aan het extreme hongergevoel; dat is het begin van de oplossing. In die inrichting begon ik met drinken, dat was het. Dat klinkt gek, maar ik kreeg daar flesjes bokbier onder me neus geduwd, voor de vitamine B en om wat te kalmeren. Dat was een openbaring! Daar lustte ik wel meer van. Een paar maanden later was ik weer op mijn oude gewicht. Kortom zoek een andere, liefst gezondere verslaving, eventueel dwangmatig winkelen als u rijk genoeg bent, volgens mij ben je er dan zo vanaf.

Een ander licht

Mauro is natuurlijk gewoon homo. Dat verklaart een heleboel en verandert de zaak bovendien. Daarom maakte die Tofik zich zo hard voor hem, en ging Leers als goed kristen niet discretionair aan de gang. Nee, echt niet voor iemand van dat soort. Wat die Spekman in hem zag weet ik niet.

Zijn moeder bonjourde hem niet zomaar weg; ze had drie kinderen, waarom alleen Mauro? Omdat die andere wel normaal waren, volgens Angolese begrippen dan. Zodra ze door had dat hij van de andere kant was, zette ze het jonge bruinneusje voor zijn eigen veiligheid op het vliegtuig. Natuurlijk ook niet zomaar naar Nederland. Ze had weleens foto’s van de Canal Parade gezien, in een blaadje dat Mauro onder zijn matrasje had liggen. Daar zit hij wel goed, dacht ze.

Mauro’s geval is dus weldegelijk schrijnend. Niet omdat hij de taal niet spreekt, of omdat hij zijn leven in Angola weer moet opbouwen, maar omdat hij zodra hij daar op zijn manier rondloopt van alles naar zijn hoofd geslingerd zal krijgen en zijn poten geramd gaan worden. Dat is pas echt zielig. Waarom gebruikte niemand dat argument in al die debatten? Sukkels. Dibi kon daar toch gewoon mee aankomen; “Ik weet er alles van, in dat soort landen is men niet gesteld op mensen zoals Mauro.”

Asiel krijgen vanwege je geaardheid. Dat moet toch kunnen? Laat hem lekker in dit tolerante landje zijn toekomst opbouwen, helemaal nu we weten dat hij van ons roomblanke dochters af zal blijven. Iemand moet hem dan wel even vertellen, dat niet heel Nederland staat te juichen als er een homo langs komt. Dat hij her en der kans loopt van een flat gegooid te worden.

Leuring

Als schrijver die niet verbonden is aan een gerenommeerde uitgever moet ik veel van de promotie zelf doen. Eigenlijk alles. Maar vergis u niet ook de nieuwe auteurtjes van die respectabele uitgeefgrachtenhuizen, zullen, willen ze goed verkopen, zelf moeten gaan leuren met hun boekje. Met leuk of literair schrijven alleen ben je er tegenwoordig lang niet meer, je bent echt niet de enige die dat kan.

Laatst was ik op pad om er voor te zorgen dat mijn laatste boek Uitverkoort ook kwam te liggen in de winkels van een lokale boekwinkelketen. Ik meldde me op de afgesproken tijd aan in de hoofdwinkel, waarboven de inkoper kantoor hield.

'Ze komt u zo ophalen.'

Moest ik een kwartier drentelen in die winkel waar ik niet vrolijk werd omdat mijn boek er nog steeds niet lag. Enfin, eindelijk kwam de almachtige boekinkoper me ophalen, ik mocht mee naar haar kamer. Ze had geen rokje aan dus ze mocht mij wel voorgaan de trap op.

Die kamer bleek een hol, waar ze zich doorgaans schuil hield temidden van massa's boeken, wat een bende! Allemaal present-exemplaren van jaren terug. Als ze ze op Marktplaats zette, vooral de eerste drukken, werd ze schatrijk. Ik zag mijn Uitverkoortje ook in een hoek liggen.

"Wat kan ik voor u doen?"

Nou dat leek me duidelijk, maar dat zei ik maar niet.

Nee, ik had geen trefzekere pitch. Daar werk ik nog aan. Je boek aanprijzen in een paar regels, dat is wel handig als je dat paraat hebt. Maar ook al had ik een glad verkooppraatje, toen ik het boekje te voorschijn haalde was het al mis.

“O ja, dat ken ik”, zei ze, terwijl haar gezicht betrok alsof ze een beschimmelde snee brood zag.

Ik ging toch nog wat verder; “...het moet ook in uw mooie boekwinkels liggen, want het heeft een locale connotatie, en het ligt al in maar liefst 10 Selexyz winkels en nog een keten in Twente.” Maar haar gezicht bleef aangeven dat ze er ernstig vies van was, zozeer dat ze me afkapte;

“Nee, ik moet het niet, wil het niet in mijn winkels, de inhoud staat me niet aan. Als mensen er naar vragen willen we het wel bestellen, maar meer niet.” Ze zei nog net niet dat ik snel moest op hoepelen, dat ze anders de honden op me afstuurde.

Toen was ik stil, het hield op. Dank voor uw tijd.

Buiten was het duidelijk dat verkopen mij niet gegeven is. Na enige tijd somber op een bankje langs het Ijsselmeer gezeten te hebben, drong het tot me door. Dat die inkoopster niks meer was dan een bekrompen lelijke vleermuis. En verder dat haar kraakstem bij het maken van de afspraak, mij al op mijn hoede had moeten brengen.

En verder dat die afwijzing ook over de telefoon had gekund! Ze had het vast expres gedaan, mij toch uit nodigen en aldus mij valse hoop geven en mij eerst laten wachten in de winkel. Ze wou wel eens zien wat voor iemand achter dat verwerpelijke Uitverkoort schuil ging. En eigenlijk was ze van plan me te laten oppakken; ik had nog geluk gehad.

Uitverkoort komt heus wel in die boekwinkelketen trouwens, op een gegeven moment, als het in de toptien staat, kan ze er niet meer onderuit namelijk.

Hollandse Zomers

Galopwekkende of deprimerende tv, meer smaken zijn er niet; voor vrolijkheid moet je nog steeds niet bij de Publieke Omroep zijn. Sonja Barend mag dan gestopt zijn, nu stromen de wachtkamers vol met galblaas-, en zenuwlijders ten gevolge van de aanschouwing van Paul de Leeuw, De Lama’s, DWDD, Pauw-Witteman en JBC.

Door het verdwijnen van Keek op de Week, Ook dat Nog, Oppassen!!!, en Jiskefet, stuk voor stuk mijlpalen qua deprimerende tv, zag het er even somber uit voor dat segment, maar goddank wist Man bijt hond uit te groeien tot een enorm krachtige deprimant en kwam er uit het niets een nieuwe, vet deprimerende omroep in de ether, te weten BNN. Die omroep begon geniaal door real time de aftakeling van nierpatiënt Bart de Graaf in beeld te brengen. Gevreesd werd dat door zijn dood het deprimerende niveau zou wegzakken, maar door de introductie van programma’s als Je zal het maar hebben, Spuiten en Slikken en Over mijn Lijk, bleek die vrees ongegrond. Evenwel hoe goed BNN ook bezig is, ze zullen nog heel wat van stal moeten halen aan ellende willen ze Zomergasten qua deprimerend vermogen kunnen evenaren.

De allereerste Zomergasten uitzending (1988) was gelijk ook de beste, de enige vrolijke aflevering. Dankzij Pierre Jansen, de laatste enthousiaste Nederlander. Daarna werd het gigantisch zeuren, voor mijn eigen bestwil stopte ik midden jaren negentig met kijken. Maar ook zonder het gezien te hebben, werd ik depressief; door het gezanik er over, vooral door mensen waarvan ik dacht dat ze normaal waren en door de herinneringen die dat gelul erover opriep.

Elk Zomergastenseizoen dringt het weer tot me door; ik woon nog steeds in een achterlijk land, waar een plak en praat programma als Zomergasten een rol van betekenis kan spelen, gezien wordt als verfijnde cultuur, waar serieus op in gegaan moet worden. Volkstammen die elk jaar weer kijken naar jeukend kruis dan wel aambeien versus dementie in voorstadium dan wel fantasieloosheid; dan moet de beloning wel heel groot zijn: mee kunnen lullen bij de koffie-automaat, als de chef er bij staat.

Het is geen onschuldige tv trouwens. Bij sommige Zomergasten kijkers gaat het mis, op zomaar een zomeravond, dan blijkt drie uur een overdosis te zijn. Machinisten weten dat in de vroege ochtend volgend op een uitzending van Zomergasten de kans op een springer veel groter is. Uit alle macht proberen ze die diensten collega’s in de schoenen te schuiven. Al heel vroeg in het jaar belagen ze de VPRO of er al uitzenddata bekend zijn. De programma-makers weten wat de consequenties kunnen zijn van uitzenden, maar asociaal als ze zijn, blijven ze er mee door gaan. “Eigenlijk zou de stichting Korrelatie na een uitzending bereikbaar moeten zijn, maar dat is niet zo’n vrolijk begin als we dat voorafgaand aankondigen.” En verder desgevraagd: “Het aantal zelfdoden is niet precies bekend, en valt reuze mee.” Net zo als dat andere getal zeker dat ook maar beter niet openbaar kan worden (totaal aantal Nederlanders dat slachtoffer is van een misdaad gepleegd door allochtoon). Zij die vielen door Zomergasten; dat monument moet er maar eens komen ondertussen.

De volgende keer eveneens in de categorie zomerellende; Nederlandse Festivals, met onder andere een interview met de geneesheer-directeur van psychiatrische inrichting Dennendal: “Zo’n Oerol festival is eigenlijk een prachtige kans. Waarom wachten tot de gestoorden naar ons toekomen, we kunnen toch gewoon preventief de bezoekers op de veerboot naar Terschelling laten opnemen? Wat dat betreft de Karavaan past daar ook bij. Hollands Festival, inderdaad, was ook zo iets.”

Ik mis mezelf

Geachte redactie van Literair Nederland,

Dat doe ik me hele leven al. Het went niet hoor. Integendeel.
Ook jullie hebben me overgeslagen. Of... zijn nog niet bekend met mij.
Ik vrees het eerste, maar je weet het niet.

Kortom toen ik mezelf weer eens zocht, zojuist een uur of wat terug, na linken met ...., stuitte ik niet op jullie overigens prachtige, maar wel wat stille site.

Voeg mij ook eens toe. En dan vooral mijn provocerende novelle Uitverkoort.
Ik wil er ook nog wel tien doneren zodat jullie een actie kunnen beginnen.

Het is niet zo maar wat, want Uitverkoort heeft overwegend lovende reviews kijk maar:
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/uitverkoort/1001004006404120/index.html#product_judgement

Hopend op een plekje,

Willem Jansen

(Literair uitschot)

Haar naam was Harrie

In de nieuwste Willem Jansen: hoe een plastisch chirurg zichzelf verandert in, denkt hij, de mooiste jodin ter wereld.

Lieve Ik

Hoe bevalt het nu, je leven, in een gesloten inrichting? Misschien is het maar beter voor je, want buiten de muren is het geen harden, voor jou helemaal niet. Je zou het er geen dag meer volhouden met je zwakke zenuwen. Wees blij dat je er niets van mee krijgt; het is zo erg geworden. Veel erger dan je ooit voorspelde. Is het niet heerlijk voor je nu, de dagen gaan aan je voorbij, binnen is alles veilig en rustig. Er is niets meer om je over op te winden. Eigenlijk was het heel verstandig van je om je te laten opnemen. O ja, het was niet vrijwillig; hoewel je werkte er wel naar toe natuurlijk, laten we eerlijk zijn. Als ik zo door ga komen ze me wel een keer halen: ja dat had je goed door.

Ik hoop dat je nu eindelijk je talent gebruikt. Nee, niet zeuren en zaniken. Schrijven, van je meesterwerk, daar ben je toch wel mee bezig, nu? Er is geen enkel excuus of belemmering meer. Je kan niet afdwalen of weglopen. En klemzuipen of je druk maken over van alles in de maatschappij wat je toch niet kan veranderen kan ook niet meer. Dus gewoon doen hoor, dat boek. En maak je niet zenuwachtig of het wel gelezen zal worden. Gegarandeerd! De positie waar je nu in verkeerd is uitzonderlijk. Mensen hebben er geen weet van, maar willen dat wel heel graag. Eindelijk gaan al die schrijfoefeningen van je iets opleveren nu je een gouden onderwerp in handen hebt. En trek je niks aan van die malloten om je heen, ook al schreeuwen ze de boel bij elkaar. Laat ze maar. Wees blij! Daar kan je toch prima over schrijven. Moedig ze aan! Observeren daar komt het nu op aan. Ongetwijfeld sterft het van de uniek gestoorden. O echt, ik wou dat ik daar zat, dan wist ik het wel. Niet dat ik zo goed kan schrijven als jij. Nee, jij moet het doen. Kom op, wees eindelijk eens van nut, laat de wereld versteld staan!


Groetjes van je grootste stalker,


Willem Napoleon Bonapart Jansen


PS

Pas je wel op voor de schizofrenen daar, die zijn heel schietgraag, schijnt het.


(geinspireerd door: http://lieveik.tumblr.com/)