Thursday, February 28, 2013

Tob boeken


Roelof Jacob zijn zoon is dood, althans niemand weet waar ie is. Op een mooie oktober dag in 2011 ging hij in Spanje in zee zwemmen. Sindsdien is niets meer van hem vernomen. Zijn lijk is nooit gevonden. Minstens zes mensen zijn al op die plek, waar hij ging zwemmen, verdronken. Was het verkapte zelfmoord, of was ie oliedom?

Enfin, we zullen het nooit weten, wel wat de vader allemaal door zijn hoofd is komen spoken, sinds zijn achttienjarige zoon niet meer thuis kwam. Omdat ie het op papier heeft gezet, niet in een dagboek, maar een echt boek, dat nu het daglicht heeft gezien. Jezus, weer een ouder die het niet kan laten een boek over zijn dooie kind te publiceren.

Het sterft er van; boeken over koterverlies: De Omarming, Alles is Remy, Dichter bij zijn, Eefje Vasthouden en loslaten Zomerland etc. etc. Allemaal in eigenbeheer uitgegeven natuurlijk, gerenommeerde uitgeverijen beginnen er niet aan. En gelijk hebben ze, van larmoyante kwaliteit, meres a boire aan clichés, kortom schadelijk voor de reputatie.

Roelof Jacob kon zich dus ook niet beheersen. Twee weken na de vermissing van zijn zoon begon hij met het beschrijven van zijn zoektocht, om te leren omgaan met het diepe verdriet en de leegte, en om greep te krijgen op de noodlottige gebeurtenis en de betekenis hiervan voor zijn leven.

Zijn boek is onlangs uitgegeven. Roelof Jacob heeft een stapel thuis staan, is er trots op, dat mag. En iedereen die hij kent er eentje gegeven. De rest van de stapel raakt hij waarschijnlijk niet kwijt. Het is eigenbeheer, wie leest dat nou, stikt van de taalfouten, geen redactie of promotie. Zit ie tot zijn dood mee opgescheept. Misschien wil de Slegte er een paar. Maar het was niet de bedoeling om er geld aan te verdienen, het ging Roelof Jacob om al schrijvend het verlies van zijn zoon een plek te geven. Het zit nu in een boek, zodat er een hoofdstuk afgesloten kan worden. Hij heeft het vastgepakt, zodat hij nu kan loslaten.

Nou echt niet want het gaat hier om Roek Lips zendercoördinator volgens hemzelf ‘channelmanager’ ofwel gewoon baas van Nederland 3, bedenker van het naar eigen zeggen fabuleuze TV Lab waar Onderweg naar Morgen het veld voor moest ruimen.

Niks eigenbeheer. Gerenommeerde uitgeverijen vochten erom. Prometheus won, gaf vorige week zijn egodocument over de vermissing van zoon Job uit als: Het boek Job, nee sorry deze: Het boek Job : ‘Na de vermissing begint de vader met het beschrijven van zijn zoektocht, om te leren omgaan met het diepe verdriet en de leegte, en om greep te krijgen op de noodlottige gebeurtenis en de betekenis hiervan voor zijn leven. …Het boek Job is een liefdevol verslag van het zoeken naar woorden in een situatie waarvan veel mensen zeggen dat er geen woorden voor zijn.”

Kortom volgens mij niks nieuws onder de zon. Kan gezegd worden van al de eigenbeheer boeken over het verlies van een kind. Waarom zou ik Roek’s boek wel lezen, sterker waarom ben ik te weten gekomen dat Roek een rouwverwerkingsboek heeft geschreven?

Ja, ik ben jaloers; ik geef al jaren boeken uit, maar niemand die me nog kent. Probeer al eeuwen bij DWDD binnen te komen of waar dan ook op tv, radio, krant etc. Waarom gaan de deuren wel wagenwijd open voor Roekie?

Het is een fenomenaal boek, dat zag ik even over het hoofd, door mijn verblindende afgunst. Het staat op gelijke hoogte met Tonio en de Kleine blonde dood. Dat niveau haal ik nooit. Ik moet inderdaad eens stoppen met afgeven op echte schrijvers. Me er gewoon bij neerleggen dat ik niet goed genoeg ben. Het geheel terecht is dat ik media-aandacht ontbeer. Alleen goeie boeken komen in de schijnwerpers bij DWDD op Nederland 3. Ik ga Roek's Het boek Job zeker lezen.

Friday, February 15, 2013

Zonder bronvermelding


Het was eigenlijk de bedoeling om vandaag mevrouw minister dr.Bussemaker te ontmaskeren als plagiateuse. Waarom zij? Omdat ze een proefschrift heeft geschreven. Als een van de weinigen van het kabinet, samen met bolleboos Plasterk. Die valt voor mij gewoon af. Om te ontmaskeren, die is goud eerlijk. Plus dat zijn proefschrift mij nou niet erg aanspraak: Inversion of the G segment of bacteriophage Mu: analysis of a genetic switch (RUL, 1984)
Aan Bussemaker daarentegen kleeft het een en ander, ze heeft een duister verleden, ze was actief in de Amsterdamse kraakbeweging en van september 1991 tot maart 1996 was ze bestuurslid van Res Publica die het links-radicale onderzoeksbureau Jansen&Jansen ondersteunde. In die periode (in 1993, UvA) promoveerde Jet op haar dissertatie "Betwiste zelfstandigheid. Individualisering, sekse en verzorgingsstaat".
Hoewel ze het stervensdruk had om subversief bezig te zijn, presteerde ze het toch om een proefschrift van maar liefst 356 bladzijden te produceren. Dat vraagt gewoon om nader onderzoek of ze wellicht niet af en toe wat bochtjes afgesneden heeft. Dus gewoon zinnen kopiëren en in Google, liefst Google Scholar stoppen. Maar dat leverde tot nu toe niets op. Weleen lijst met verwante artikelen
Ik zal de UvA universiteitsbibliotheek in moeten, relevante literatuur van voor 1993 opsporen. Of ze daar wellicht gebruik van heeft gemaakt zonder bronvermelding. Dat gaat me nooit lukken in mijn eentje. Zeker vandaag niet.
In Duitsland is wetenschapsminister frau prof. dr. Annette Schavan (CDU) ten val gebracht doordat een grote groep vrijwilligers haar proefschrift uit 1980 doorvlooiden op knip en plakwerk. Een schokkende hoeveelheid Bauernopfer en Verschleierungkwam boven tafel, met als gevolg dat ze kon aftreden. Ook het proefschrift van Karl-Theodor Freiherr zu Guttenberg is door een collectief aangepakt; er werden 1218 voorbeelden van plagiaat aangetroffen.
Sinds het opstappen van Guttenberg is er een ware heksenjacht op scheefschrijvende gepromoveerde prominenten gaande. De meute (onder leiding van Martin Heidingsfelder(SPD) verenigt in VroniPlag heeft door het aantonen van plagiaat de val van tenminste 8 prominente Duitse dr. politici bewerkstelligt. Het proefschrift van de opvolger van Schavan, frau Wanka, zal ook onder loep gelegd worden.
Dat moet hier toch ook kunnen, met vereende krachten proefschriften napluizen op onoorbare praktijken ? Meldt u hieronder aan als u een hekel heeft aan Rutte II en u naast het schrijven van sollicitatie brieven en de hond uitlaten niets nuttigs te doen heeft in uw zeeën van tijd.

Wednesday, February 6, 2013

U bent aangezegd; wat nu? II




Het dringt nog amper tot u door; u staat echt op straat, wegens bedrijfs economische redenen. Het UWV heeft de ontslagvergunning verleend. Geen ontslagvergoeding, wel een karig Sociaal Plan, die niets meer doet dan uw WW uitkering met een paar procentjes verhogen. Wat nu? Genoegdoening! Laten bloeden voor het u aangedane onrecht!
Kortom naar de kantonrechter en uw ontslag aanvechten; een ontslagvergoeding eisen. Of wel de zogenaamde kennelijk onredelijk ontslag procedure starten. Al dan niet met een advocaat aan uw zijde. Beter zonder, want anders kost het u bakken met geld. Maar met of zonder hulp; verwacht er niet te veel van. Hier even wat wijze woorden, niet van mij, maar van juristen die met dit bijltje gehakt hebben:
 
Robert Martens van Baso Juridisch Advies:
Ik heb uw blog gelezen. Goed om dat iemand eens beschrijft hoe hij tegen een dergelijke procedure aankijkt. Het enige wat ik een beetje mis is een misschien nog uitdrukkelijkere waarschuwing dat een kennelijk onredelijk ontslag procedure na een UWV werkbedrijf procedure bijna nooit slaagt.
Dat komt niet omdat de kantonrechter niet durft, maar hij mag van de Hoge Raad zogenaamd slechts marginaal toetsen. Dan kom je dus niet toe aan een diepgaande inhoudelijke toets maar simpel gezegd aan een oppervlakkige beoordeling of het ontslag onredelijk is. En in rechtspraak is de vraag of het onredelijk is steeds verder beperkt vandaag dat ik klanten alleen bij wijze van hoge uitzondering adviseer om een kennelijk onredelijk ontslag procedure te starten.
 
Dirk Sijbsema van Arag Rechtsbijstand:
Het duale systeem van ontslagrecht kent zijn makken en heeft (historisch gezien) geleid tot ontslagprocedures (ontbindingsprocedure en ontslagprocedure bij het UWV WERKbedrijf met uiteraard de daaropvolgende mogelijkheid van een kennelijk onredelijk ontslagprocedure) die totaal verschillende uitkomsten hebben en daarmee voor de betrokken werknemer en uiteraard werkgever gevolgen hebben.

Ik kan dit niet verklaren. Menig rechtsgeleerde kan dit niet verklaren. Mooie artikelen zijn hieraan gewijd. Nu komt de praktische kant. De kosten voor procederen vs het resultaat van een kennelijk onredelijk ontslagprocedure. Sinds november 2010 (bevestigd bij een arrest in februari 2011) heeft de Hoge Raad geoordeeld dat voor het begroten van de schade geen formule mag worden gebruikt. De schade dient te worden begroot en bij onmogelijkheid te worden geschat. Het gaat daarbij meestal om toekomstige schade. Met enige kantonrechter heb ik hierover privé gesproken. Het is natte vingerwerk, althans daar komt het op neer. Bijna geen kantonrechter durft zich te branden aan toekomstige omstandigheden waarvan onbekend is of die zullen intreden. Dit zal naar mijn inziens naar het vertrijken van de tijd afnemen. Derhalve zien we een neerwaardse tendens (eveneens daarover zijn een aantal lezenswaardige artikelen) in de omvang van de schadevergoedingen.

Kortom, het resultaat wordt kleiner. Maar goed, voordat we aan de schadebegroting toekomen moet eerste een drempel worden beslecht.
Meestal betreft dit het gevolgencriterium, namelijk daarbij geldt dat de gevolgen voor een werknemer exessief zijn ten opzichte van het belang van werkgever bij de opzegging (lees ontslag) mede in acht genomen een eventuele voorziening (namelijk bijvoorbeeld een outplacementtraject en/of een karige vergoeding danwel een aanvullingsregeling op de WW-uitkering). Het woord kennelijk houdt in dat het om bijzondere gevallen dient te gaan. Dit vindt zijn oorsprong uit de jurisprudentie voordat deze ontslagprocedure bij Wet was geregeld. Dit impliceert dat er sprake moet zijn van een calimero-kaart. Des te medelijwekkender het verhaal van de betrokken werknemer des te groter de kans op succes. Slechts dan, indien niet een echt groot belang voor werkgever aanwezig is, kan sprake zijn van kennelijk onredelijk ontslag. Het voorgaande wijst er al op dat de kansen in het algemeen gezien niet groot zijn. Indien de leeftijd hoger is en het dienstverband langer duurt dan stijgen over het algemeen de kansen. Echter, in menige procedure is dat zelfs niet meer genoeg. De bijkomende omstandigheden maken het verschil.
….
Het is dus wel van belang dat een jurist/advocaat in een dergelijke procedure een werknemer of werkgever bijstaat. Zelf procederen kan, maar is niet raadzaam. Overtuigingskracht is in deze procedure belangrijk. Een ''vodje'' helpt niet. Wel is het zo dat de kansen op een ontslagvergoeding veelal niet groot zijn. En indien dat wel het geval zou zijn, is vaak de vergoeding (begroot of geschat) maar een schijntje vergeleken met de kantonrechtersformule.


Henk-Jan Ten Brinke van Alleen Arbeidsrecht (45 euro/uur): 

Ik zie genoeg uitspraken langskomen waar rechters m.i. helemaal niet zo terughoudend zijn: niet wat betreft het 'nemen van de drempel' en niet wat betreft de toegekende vergoeding. Op mijn website heb ik een stukje staan over een uitspraak van het Hof Den Bosch waar (oudere) werknemers prima mee uit de voeten kunnen.
Saillant detail in deze zaak: de werknemer (en/of zijn advocaat) gooit bijna de helft van de toegekende ontslagvergoeding weg door - vergeefs en volkomen kansloos - in hoger beroep te gaan, want dat kost zo even€ 5.000 aan salaris advocaat wederpartij.
Inderdaad is een k.o.o.-procedure niet iets dat je zomaar even zelf moet doen als je er geen verstand van hebt, maar ook een advocaat in de hand nemen is duidelijk niet altijd een garantie voor een goed advies.....

Mijns inziens (WJ) komen de problemen voort uit het feit dat de betreffende Arbeidswet stokoud is qua taal en daarbij ook nog eens onvolledig. Het begrip kennelijk onredelijke opzegging is door de invoering van de Wet van 17 december 1953 opgenomen in ons Burgerlijk Wetboek (art.7.681). Aan de introductie lag de gedachte ten grondslag dat opzegging van een arbeidsovereenkomst met inachtneming van de voor de opzegging geldende bepalingen onder bepaalde omstandigheden toch als onrechtvaardig kan worden beschouwd.
De wetgever heeft in 1953 bewust niet aangegeven in welke omstandigheden er van kennelijk onredelijk ontslag kan worden gesproken. Dat zou beter aan de rechter overgelaten kunnen worden.
Uit de parlementaire geschiedenis blijkt dat met kennelijk onredelijk wordt bedoeld dat voor een ieder duidelijk is dat bij de opzegging onredelijk is gehandeld. In de woorden van minister Donker, tijdens de parlementaire behandeling van de wet in 1953): “Kennelijk onredelijk moet men ongeveer lezen als schromelijk onbillijk.” OK, dan zijn we dus nog geen steek verder.
De toetsing die de rechter uitvoert, wordt in de literatuur aangeduid als een marginale toetsing. Over deze term zijn ook vele boeken vol geschreven. Een stellingname kan in uw voordeel uitpakken. Marginaal staat niet voor oppervlakkig; in 1953 werd met marginale toetsing bedoeld dat de toetsing grof onrecht zou tegen houden.
Om maar wat te noemen, wat veel ex-werknemers als reden gebruiken om te gaan procederen; na een lang dienst verband oud en versleten op straat gezet worden, wordt momenteel niet gezien als grof onrecht; veel rechters vinden dat een onvoldoende omstandigheid om het ontslag onredelijk te bestempelen.

Hoe dan ook het is hoog tijd voor een nieuwe wet, die aan de verwarring en onduidelijkheid voortkomend uit de inmiddels 60 jaar oude arbeidswet een eind maakt.